ایران، مدیر خوب میخواهد
ناراحتی کارمندان چقدر برای مدیران و همکارانشان مهم است؟ ما هیچ‌وقت نمی‌دانیم که چه زمانی یک همکاری یا یکی از اعضای خانواده‌اش خواهند مرد. مرگ می‌تواند در اثر فقدان‌های ناگهانی، مانند تراژدی پرواز شماره MH370 و پرواز MH17، یا به دلیل سن زیاد و بیماری اتفاق بیفتد.
به همین ترتیب، ممکن است احساس کنیم در مقام رهبری یا همکار برای مواجهه با فقدان همکارمان و ناراحتی کارمندان و غم و اندوه به‌وجود‌آمده، آمادگی لازم را نداریم. در حقیقت، مورخ برجسته، فیلیپ ایریس، در بررسی‌های خود به این نتیجه رسید که ما خود را خیلی از تماس با مرگ جدا می‌کنیم تا جایی که موضوع حتی بیشتر از قبل انکار و ممنوع شده است.
در جامعه مدرن، نه‌تنها به‌اندازۀ کافی درباره مسائلی همچون مردن، مرگ و گرسنگی اجتماعی و آماده نشده‌ایم، بلکه ممکن است فرهنگ‌های قومی هیچ کمکی برای بهبود روند غم و اندوه و ناراحتی کارمندان نکنند. در این مقاله ایران مدیر موضوع ناراحتی کارمندان را بررسی می‌کنیم.
برای مثال، معمولاً خویشاوندان و دوستان مالزیایی فقط این انتظار را دارند که کلماتی برای کمک به فرد داغدار گفته شود تا مرگ را به‌عنوان اراده خداوند بپذیرند.
برای چینی‌های سنتی، مرگ به‌عنوان نفرین در نظر گرفته می‌شود و از به‌کاربردن کلماتی که معنای مرگ (برای مثال، عدد چهار) بدهند، خودداری می‌کنند. ابراز غم و اندوه به دیگران (افراد خارجی، غریبه‌ها) خیانت در افتخار خانواده در نظر گرفته می‌شود.
هندو‌ها مرگ را سنتی برای نوعی چرخه تولد دوباره می‌بینند و رسمی یازده‌روزه برای انتقال فرد مرحوم به جهان دیگر برگزار می‌شود. سوگواری بیش‌ازاندازه هم ممنوع است.
مرگ ناگفته
درنتیجه مرگ به موضوعی «سمی» ازلحاظ فرهنگی تبدیل می‌شود. صحبت دربارۀ مرگ، اغلب نه‌تنها در خانه، بلکه در محل کار هم تابوست. جایی که اکثر مردم بیشتر ساعات بیدار بودنشان را در آن می‌گذرانند.
از طرفی همکاری که در غم است ممکن است سایر کارمندان را نیز غمگین کند، مانع حرکت محیط کار شود و بهره‌وری را به خطر اندازد. از طرف دیگر، برخی شرکت‌ها انتظار دارند که کسب‌و‌کارشان طبق معمول پیش برود، بدون توجه به آنچه در زندگی شخصی کارمندانشان می‌گذرد. برای مثال آن‌ها نسبت به ناراحتی کارمندان بی‌تفاوت‌اند.
بنابراین هم به نفع مدیریت و هم به نفع کارکنان است که ناراحتی کارمندان داغ‌دیده را درک کنند، به‌طور مناسب این مسئله را پردازش و مهار کنند و با خودداری از سکوت و انزوا، بدون صحبت یا فشار بر آن‌ها برای بازگو کردن و کار کردن مثل قبل، کار را بدتر یا این موضوع را طولانی‌تر نکنند.
درواقع، بهبود حالت غم و اندوه همکار را می‌توان با پشتیبانی و حمایت مناسب و دلسوزانه انجام داد. همان‌طور که در محل کار به روش‌های زیر نشان داده می‌شود.
ناراحتی کارمندان و وظایف همکاران
- فقدان فرد داغ‌دیده را تصدیق کنید. به آن‌ها نشان دهید که بزرگی درد آن‌ها را درک می‌کنید و نشان دهید که د قبال ناراحتی کارمندان به سلامتی‌شان اهمیت می‌دهید.
- برای شروع، می‌توانید با کمک مالی شروع کنید و برای آن‌ها گل، کارت‌های همدردی و هدیه بفرستید. در مراسم شب عزا و خدمات تدفین حضورداشته باشید.
- در زمان‌های آزاد، به آن‌ها کمک کنید که راحت حرف بزنند و درباره تجربۀ مرگ عزیزشان صحبت کنند. در صورت ادامه ناراحتی کارمندان این را چندین بار تکرار کنید.
- بااین‌حال، اگر آن‌ها ترجیح می‌دهند صحبت نکنند، به آن‌ها این فضا را بدهید که سکوت کنند. به تمایلشان به حفظ حریم خصوصی و محرمانه بودن احترام بگذارید.
- کمک‌های خانگی مانند خریدن غذا، اجرای فرمان‌ها، بردن و آوردن بچه‌ها و کمک به انجام امور بانکی یا سایر امور املاک را پیشنهاد دهید.
- فرد داغ‌دیده را از برنامه‌های اجتماعی محروم نکنید؛ اما به آن‌ها این اجازه را بدهید که درباره رد یا پذیرش دعوت تصمیم بگیرند.
- به خاطر داشته باشید که سه ماه اول، تعطیلات و سالگردها سخت‌ترین زمان‌ها برای فرد داغ‌دیده هستند؛ و ناراحتی کارمندان در این زمان بیشتر است.
ناراحتی کارمندان و وظایف مدیران
- مدیریت باید بهترین تصدیق مرگ را با فرستادن گل برای خانواده مرحوم، کارت‌های همدردی و اهدای مالی انجام دهد.
- برای ازدست‌دادن اعضای نزدیک خانواده، به کارمند داغ‌دیده چند روز مرخصی دلسوزانه بدهد و زمان انعطاف‌پذیر مرخصی برای مشکلات اساسی فراهم کند.
- اگر عملکرد کاری‌شان تحت تأثیر این واقعه قرار گرفت، قضاوت نکنید و بیشتر کمک‌کننده باشید؛ اما انتظار بازگشت به بهره‌وری قبل از مرگ عزیزشان را ظرف چند ماه داشته باشید.
- اگر کارمند داغ‌دیده مشکلاتی در کنار آمدن با این فقدان نشان می‌دهد، شخص را به خدمات مشاوره یا گروهی حمایتگر بفرستید.
هنگام ناراحتی کارمندان، چه چیزی بگوییم؟
- به آن‌ها بگویید که نمی‌توانید هرگز عمق درد آن‌ها را درک کنید، اما در کنارشان خواهید بود.
- به آن‌ها یادآوری کنید که نباید غمشان را به تنهایی تحمل کنند، چون افرادی هستند که به آن‌ها اهمیت می‌دهند.
- از آن‌ها درباره اینکه چطور هستند سؤال بپرسید و اگر آن‌ها صحبت کردند، به آن‌ها با دقت گوش کنید. نگرانی‌تان درباره کشمکش‌هایشان را نشان دهید؛ هرچند نسبت به شما بی‌اهمیت به نظر برسند.
- بگویید که چه چیزی صادقانه و آرامش‌بخش است، اما خیلی زیاد صحبت نکنید.
- گاهی فقط بودن در کنارشان بهتر از هزاران کلمه است.
در ناراحتی کارمندان چه مطالبی را بر زبان نیاوریم؟
- حرف‌های کلیشه‌ای مثل «تو باید ادامه بدی» نگویید؛ زیرا ممکن است ندانند که چگونه این کار را انجام دهند.
- کلمات به‌دردنخور مانند «گریه نکن» به کار نبرید. باید این آزادی را داشته باشند که هرچقدر می‌خواهند گریه کنند.
- به آن‌ها نگویید: «هر وقت به من نیاز داشتی زنگ بزن.» در عوض، کمک خاصی به آن‌ها پیشنهاد دهید.
- هیچ‌چیزی به‌عنوان مقایسه، ارزیابی، قضاوت یا همدردی دلسوزانه خودتان نگویید.
زمانی برای سوگواری، زمانی برای بهبود
هیچ راه سریعی برای رفع غم و اندوه وجود ندارد. غم روندی طبیعی دارد؛ زیرا ما باید برای ازدست‌دادن کسی که دوستش داریم و حالا خیلی دل‌تنگش هستیم، سوگواری کنیم.
ما تمایل داریم این درد را از طریق مشغول کردن یا پرت کردن حواس خود کنار بگذاریم، فراموش کنیم یا سرکوب کنیم.
بعضی افراد برای گرفتن داروهای ضدافسردگی به سراغ روانشناس می‌روند تا احساساتشان را از بین ببرند. درنتیجه، قادر نیستند با غم خود مواجه شوند و از این روند غم با روشی سالم عبور کنند.
غم و اندوه برای اشخاص هیچ احترامی قائل نیست. مهم نیست که چقدر تحصیل‌کرده یا توانا هستیم و ناراحتی کارمندان و افراد عادی برایش یکسان است.
مدیران ارشد شرکتی را می‌شناسم که نتوانستند با غم ازدست‌داده عزیزانشان کنار بیایند. مراقبت و حمایت درست از غم در محل کار تفاوت بزرگی به وجود می‌آورد و احتمالاً زندگی فرد داغ‌دیده را نجات می‌دهد.
سخن آخر
باید به یاد داشته باشیم که غم و اندوه در محل کار نه‌تنها از مرگ شخصی که دوست داریم به وجود می‌آید، بلکه هرگونه خسارت و ازدست‌دادن محسوس مانند ازدست‌دادن دارایی، سلامتی، محرومیت از ارتقا، ثروت و سرمایه‌گذاری هم باعث این غم می‌شود.
به‌علاوه ازدست‌دادن‌های نامحسوسی همچون جدایی، طلاق، سقط‌جنین و ازدست‌دادن حضانت بچه نیز وجود دارد. آیا شما موارد گفته‌شده را در مواجهه با ناراحتی کارمندان کافی می‌دانید؟ لطفاً نظرات خود را با کاربران ایران مدیر به اشتراک بگذارید.
منبع:
Leaderonomics
