ایران، مدیر خوب میخواهد
زن شاغل به چه حمایت‌هایی نیاز دارد؟ تقریباً در 60 درصد خانواده‌های دو والد، با فرزندان زیر 18 سال، هم پدر و هم مادر به‌صورت تمام‌وقت کار می‌کنند؛ اما وقتی کودکان در خانه مریض هستند، چه کسی از محل کار خود مرخصی می‌گیرد؟ اگر شما مدیر باشید، وقتی کارمند آقای شما بگوید برای بردن بچه‌ها به دکتر اطفال به زمان نیاز دارد، چه واکنشی نشان می‌دهید؟
حقیقت ناراحت‌کننده این است که در ذهن بسیاری از شرکت‌ها و خانواده‌ها، مرد شاغل بیشتر از زن شاغل ارزش دارد؛ حتی زمانی که تفاوت چشمگیری در تعهدات حرفه‌ای و دستمزد آن‌ها وجود داشته باشد. این کلیشه‌ها که زنان مراقبان اصلی هستند، به محل کار هم منتقل‌شده است و می‌تواند به‌طور منفی بر موفقیت و پیشرفت و توسعه فردی زنان در شغلشان تأثیر بگذارد.
در این مقاله ایران مدیر خواهیم گفت که روابط مرد و زن شاغل چگونه باید برای پیشبرد زندگی تنظیم شود.
بنابر تجزیه‌و‌تحلیل مرکز تحقیقات پیو درباره داده‌های طولانی‌مدت (1965 تا 2011) در زوج‌های با دو منبع درآمد، پدران در مقایسه با زن شاغل زمان قابل‌توجه کمتری برای نگهداری از کودک صرف می‌کنند. پدرها دو بار یا به همان اندازه‌ای که عادت کرده‌اند، کارخانه انجام می‌دهند (میانگین حدود ۴ تا تقریباً 10 ساعت در هر هفته)، اما همچنان نامتعادلی قابل‌توجهی وجود دارد.
این مسئله فقط بین زن شاغل و شوهر نیست، بلکه مسئله فرهنگ محل کار است. در بسیاری از دفاتر کاری، هنوز برای پدران بیان این موضوع که تعهدات خانوادگی‌ای دارند که باید به آن‌ها توجه کنند نوعی تابوست. درصورتی‌که برعکس آن، یعنی این فرضیه که مادران در خط مقدم هر بحران خانوادگی هستند، به‌طور عمیقی جاافتاده است.
چند سال قبل، یکی از اعضای تیم ما پس از برگشتن از مرخصی زایمان، در یک جلسه خارج از محل کار به ما محلق شد. هنوز دو ساعت نشده بود که شوهرش به او زنگ زد و گفت بچه بدون توقف گریه می‌کند. بااینکه همکار ما کار کمی می‌توانست برای کمک به اوضاع انجام دهد، اما درهرصورت این تماس به‌وضوح مضطرب کننده بود و نتیجه این شد که او نتوانست در باقی شام کاری مهم، توجه کامل داشته باشد.
این اولین شب دور بودن او از زمان تولد بچه بود و می‌دانم که همسرش در چندین سفر کاری قبل از این رویداد شرکت کرده بود. بااین‌حال، من شک دارم که او در طول کنفرانس، با شوهرش برای پرسیدن سؤالات درباره نگهداری از کودک تماس گرفته باشد؛ مانند بسیاری از مادران در هر جای دنیا، از او انتظار می‌رفت که مسائل و مشکلات را خودش به‌تنهایی بفهمد.
این اعداد نشان می‌دهند که این داستان دور از انتظار نیست. در نظرسنجی دیگر پیو، 47 درصد والدین با دو منبع درآمد با این مسئله موافق بودند که زمانی که بچه مریض می‌شود، زن شاغل کار بیشتری انجام می‌دهند. به‌علاوه، 39 درصد مادران شاغل گفتند که آن‌ها میزان قابل‌توجهی زمان را بعد از کار صرف نگهداری از فرزندشان می‌کنند که در مقابل، فقط 24درصد پدران شاغل این‌گونه بودند. همچنین مادران (۲۷ درصد) بیشتر از پدران (10 درصد) این مسئله را عنوان کرده‌اند که در مقطعی، به دلایل خانوادگی شغلشان را ترک کرده‌اند.
قبل از اینکه پدران در خانه‌مانده هیجان‌زده، نظریات همراه با عصبانیت خود را پست کنند، مسئله تقسیم وظایف و مسئولیت‌های شخصی و حرفه‌ای نیست. این تصمیم 100 درصد حق ویژه آن‌هاست و به خودشان مربوط است. در عوض، مسئله فرهنگ نابرابری است که حتی زمانی که همسران مسئولیت‌های مشابه یا یکسان دارند هم ادامه دارد. این برای همه ما مسئله مهمی است؛ زیرا کسب‌و‌کار و پتانسیل انسانی استفاده‌نشده، موضوع بحث است.
علاوه بر آن، مردان می‌توانند درباره این موضوع کارهای زیادی انجام دهند. اگر هنوز در خلوت خود فکر می‌کنید پدر خوب بودن فقط به‌معنای کمک‌کردن به مادر است، زمان آن رسیده که مرد باشید و این طرز فکر خود را عوض کنید. از انتظار داشتن از شریک زندگی شاغلتان که مسئولیت‌های مشابه دارد دست‌بردارید تا قسمت زیادی از مسئولیت نگهداری از کودک را شما به عهده بگیرید تا زندگی و کار تنظیم شود.
روش‌هایی برای حمایت از زن شاغل
1. به‌عنوان پدر، انتظارات بیشتری از خودتان داشته باشید؛ شما والد هستید نه پرستار بچه
دکتر اطفالتان را بشناسید و بدانید که چگونه می‌توانید به او دسترسی داشته باشید. نوعی برنامه پشتیبانی برای حمل‌و‌نقل و پوشش اضطراری داشته باشید.
فقط از همسرتان انتظار نداشته باشید که تمام این وظایف نامأنوس را به‌تنهایی مدیریت کند. هم پدر و هم مادر بودن، هر دو به تلاش و آمادگی برای موارد غیرمنتظره نیاز دارد.
مانند سایر حوزه‌های زندگی، روش ایجاد اعتماد هم با انجام‌دادن آموخته می‌شود. هر چه بیشتر در انجام کاری تلاش کنید، مهارت بیشتری پیدا می‌کنید. مادران با دانستن اینکه چگونه این کارها را بیشتر از پدران انجام دهند، به دنیا نیامده‌اند.
2. با زن شاغل به همان روشی رفتار کنید که دوست دارید با خودتان رفتار شود
نمی‌توانم تعداد دفعاتی که در سفرهای کاری از مردان می‌شنوم که به همسرشان در تلفن می‌گویند: «من وسط جلسه هستم، از من می‌خواهی چه کار کنم؟» را بگویم.
بااین‌حال، اگر میزها عوض شوند، اغلب مردان با اولین نشانه مشکل، همین تماس را با همسرشان خواهند داشت.
حواس‌پرتی‌هایی مانند این، تمرکز کردن و مشارکت در کار را مشکل می‌سازد و این کلیشه را ثابت کند که مادران شاغل به‌اندازه کافی متعهد نیستند.
زمانی که مسئولیت بچه‌ها با شماست، همان کاری را کنید که او انجام می‌دهد: «آن را بفهمید.»پ
3. هنگامی‌که باید از کودکان مراقبت کنید، همسرتان را دست‌به‌سر نکنید
این موضوع نشان می‌دهد که کودکان اولویت اول او و اولویت دوم شما هستند.
می‌پذیرم که درگذشته با گفتن «امروز مسئولیت بچه‌ها با من است؛ چون همسرم مشکلی داشت که نمی‌توانست حرکت کند» اشتباه می‌کردم. چیزی که من باید می‌گفتم این بود: «امروز من مراقب بچه‌هایمان هستم.»
چرا برای مردان پذیرش اینکه آن‌ها مسئولیت‌های شخصی دارند بسیار سخت است؟ به خاطر داشته باشید که شما الگوی پسر و دختر خود هستید، پس کار درست را انجام دهید و کنترل زندگی را به آن‌ها بیاموزید.
4. هنگامی‌که وضعیت غیرمنتظره‌ای در خانه کارکنان به وجود می‌آید، به‌عنوان مدیر از زن شاغل و مرد حمایت کنید
هیچ‌کس اختلال را دوست ندارد یا نمی‌خواهد، اما زندگی در جریان است و همه روزی با تماس تلفنی مشکل‌ساز ازطرف پرستار بچه، پرستار مدرسه یا حتی والدین سال‌خورده مواجه خواهند داشت.
به‌عنوان مدیر، تأمین نیازهای شخصی نشانه ضعف نیست. اگر کارکنان بدانند که شما به تعهدات شخصی خود و خانواده‌تان اهمیت می‌دهید، به‌احتمال‌زیاد کارشان را عالی انجام می‌دهند.
5. نوبت‌گذاری یا بازه زمانی مشخص نکنید
این بحث که چه کسی آخرین بار پوشک بچه را عوض کرده یا ظرف‌ها را شسته احمقانه است؛ همه باید در انجام کارها سهیم باشند، اما این نکته هم مهم است که آیا همه سالم هستند و به‌اندازه کافی می‌خوابند؟ آیا از کنار هم بودن لذت می‌برند؟
در کسب‌و‌کار، از دام پانچ کردن ساعت خودداری کنید. تمرکز باید بر نتایج و عملکرد باشد تا تلاش و ورودی‌ها. با این روش حرکت به سمت اهداف کلی حفظ می‌شود.
سخن آخر
به‌طور واضح، می‌دانم که بسیاری از پدران شاغل، کار فوق‌العاده‌ای هم در خانه و هم در زندگی حرفه‌ای‌شان انجام می‌دهند. نگرانی من اینجاست که این تلاش‌های برجسته، اغلب برای همکارانشان قابل‌رؤیت نیست؛ پدرها باید درباره مسئولیت‌های خانوادگی به‌منظور تغییر برداشت‌ها در محل کار، صریح و صادق باشند.
سؤال «چگونه همه‌چیز را در حالت تعادل نگه‌داریم؟» نباید فقط از زن شاغل پرسیده شود. صادقانه بگویم، هیچ‌کس نمی‌تواند به این سؤال جواب بدهد. هماهنگ کردن شغل و مسئولیت‌های شخصی کار سختی است. بعضی وقت‌ها، کار بسیار سختی است؛
اما چیزی است که والدین باید بیشتر باهم و به‌عنوان یک تیم انجام دهند. این همکاری می‌تواند امتیازی واقعی برای زوج‌ها هم باشد؛ زیرا هیچ‌چیز سریع‌تر از احساس نابرابری، به‌عنوان مانعی در مسیر همکاری خوب قرار نمی‌گیرد.
ازلحاظ جنبه مثبت قضیه، می‌توانم به شما بگویم که پدر و مادر بودن واقعاً با تمرین بهتر انجام می‌شود و برای هر دو جنسیت عالی است. درباره انتظارات فرهنگی‌مان این‌طور به نظر می‌رسد که زنان «پرورش‌دهنده» و مردان «تأمین‌کننده» نیازها هستند.
گسترش این تعاریف درهای مشارکت بیشتری را برای هرکس باز می‌کند؛ زیرا هم زنان و هم مردان می‌توانند و باید هم پرورش‌دهنده و هم تأمین‌کننده باشند. آیا شما تابه‌حال در این موقعیت قرار داشته یا دارید؟ لطفاً تجربه‌های خود را با کاربران ایران مدیر به اشتراک بگذارید.
منبع:
Lifehack
