ایران، مدیر خوب میخواهد
لجستیک در کسب و کارهای اینترنتی یکی از مسائل مهمی است که توجه به آن از سوی صاحبان این کسب‌وکارها منجر به کسب سودهای بسیار می‌شود. انواع مختلفی از مدل‌های لجستیک در تجارت الکترونیک وجود دارد که شما به‌راحتی می‌توانید آن‌ها را به‌کارگیرید: روش دراپ شیپینگ، عمده‌فروشی و انبارداری، برچسب سفید و تولید. این گزینه‌ها به ترتیب پیچیدگی فهرست شده‌اند و انتخاب هر یک از آن‌ها می‌تواند انتخابی محکم باشد؛ در ادامه ایران مدیر به بررسی هریک از این سه روش می‌پردازد:
1. لجستیک در کسب و کارهای اینترنتی به روش Drop shipping
در این روش شما اقلام را در وب‌سایت خود قرار می‌دهید و زمانی که یک مشتری کالایی را سفارش می‌دهد، کالا توسط فرد دیگری به مشتری تحویل داده می‌شود و جنس به فروش می‌رسد. به‌طورکلی، در این مدل، بین شما و سازنده یا عمده‌فروش که دارای انباری پر از مواردی است که می‌خواهید بفروشید، ارتباط ایجاد می‌شود. درواقع شغل شما این است که مواد را بفروشید و تولیدکننده یا عمده‌فروش سفارش‌های مشتریان را تحویل دهند و آن‌ها را به مشتریان ارسال‌کنند.
به‌عنوان‌مثال بیایید فرض کنیم که یک فروشگاه اینترنتی درزمینهٔ فروش غذای سگ‌های خانگی تأسیس کرده‌ایم. ما هر بسته از این مواد غذایی را به قیمت 200 هزارتومان از تأمین‌کننده می‌خریم و آن را به قیمت 400 هزارتومان در سایت خود قرار می‌دهم. ما محصول خود را از طریق فروشگاه اینترنتی خود بازاریابی می‌کنیم و هنگامی‌که یک مشتری یک عدد از این بسته‌ها را سفارش داد، می‌توانیم 200 هزارتومان از 400 هزارتومان پول پرداختی توسط مشتری را برای خود برداشته و اطلاعات حمل‌ونقل را به او ارائه دهیم. سپس شرکت تأمین‌کننده (سازنده غذای سگ‌های خانگی) آن را برای مشتری ارسال می‌کنند. برخی از مزایای این روش عبارتنداز:
- سرمایه‌گذاری‌های اولیه بسیار کمی در این روش انجام می‌شود.
- شما هیچ‌یک از محصولات را خریداری نمی‌کنید تا زمانی که یک سفارش داده شود و پول آن توسط مشتری پرداخت شود. هنگامی‌که فروش انجام می‌شود، حالا زمانی است که پول را از جیب خود بیرون می‌آورید تا برای جنسی که خریداری کرده‌اید، پول پرداخت کنید.
- این مدل ریسک پایینی دارد و شما مجبور نیستید که هر نوع سفارشی که با دردسر همراه است را قبول کنید.
برخی از اشکالات این روش عبارت است از:
- شما کنترل حمل‌ونقل را در دست ندارید و گاهی اوقات اجازه شما به دست تأمین‌کنندگان شما است.
- اگر تأمین‌کننده شما فراموش کند که شماره ردیابی را به شما ارائه دهد، مسئولیت‌های خدماتی شما را افزایش می‌دهد.
- ازآنجاکه شما هیچ‌یک از موجودی‌های انبار کالا را نگه نداشته‌اید، همیشه نمی‌دانید که کدام آیتم کم است و ممکن است اضافه بر ظرفیت بفروشید.
خبر خوب این است که اگر شما احساس می‌کنید که تأمین‌کننده‌ای که انتخاب کرده‌اید، با شما مغایرت دارد، بسیار آسان می‌توانید قرارداد خود را با آن فرد فسق کنید. دارایی شما کاملاً دیجیتال است. کسب‌وکار الکترونیکی که با استراتژی مدیریت زنجیره تأمین drop shipping انجام می‌شود برای شما بسیار ساده‌تر از آن است که یک انبار داشته باشید که هر بار یک محصول را به یک مقصد موردنظر انتقال دهید.
2. لجستیک در کسب و کارهای اینترنتی عمده‌فروشی و انبارداری
این مدل زمانی است که شما محصولات را به‌صورت عمده خرید کرده و آن‌ها را در یک انبار ذخیره می‌کنید. معمولاً افرادی که این مدل را ترجیح می‌دهند، محصول را در حجم‌های مختلف می‌فروشند. از این روش بیشتر در بازار B2B استفاده می‌شود و کمتر در بازارهای B2C دیده می‌شود. در مثال قبل ما غذای سگ‌های خانگی را از تأمین‌کننده خریداری کرده و آن را به خرده‌فروشانی که در سطح شهر محصولات مرتبط با حیوانات خانگی می‌فروشند؛ عرضه می‌کنیم.
برخلاف روش قبل که هر بار یک خرید انجام می‌شد، در این روش محصولات را از تأمین‌کننده به‌صورت توده‌ای می‌خریم. اگر ما به‌صورت عمده خریداری کرده و اقلام را به‌صورت جداگانه در وب‌سایت خود به مصرف‌کنندگان بفروشیم، حاشیه سود بیشتری نسبت به روش قبل کسب می‌کنیم.
اما اگر مانند بسیاری از افرادی که از این مدل استفاده می‌کنند، محصولات را به شکل عمده از وب‌سایت بفروشیم، حاشیه‌های پایین‌تری کسب می‌کنیم. در بیشتر کسب و کارهای اینترنتی بزرگ، شما نیاز به ایجاد حداقلی از حجم فروش دارید تا به‌اندازه کافی حاشیه سود بسازید. همچنین این مدل نیاز به سرمایه‌گذاری‌های اولیه بالا برای خرید و انبار کردن محصول دارد.
3. لجستیک در کسب و کارهای اینترنتی برچسب سفید و تولید
تولید زمانی رخ می‌دهد که برای اقلام موردنیاز خود پول پرداخت کنید. در برچسب سفید، شما محصول را تولید نمی‌کنید، اما قراردادی با یک تولیدکننده می‌بندید که طبق آن شما اجازه دارید نام و یا برند خود را بر روی کالای تولیدشده قرار دهید؛ بنابراین با استفاده از این سناریو، شما یا محصولات خود را در خارج از کشور تولید می‌کنید یا آن‌ها را از خارج از کشور وارد می‌کنید و برند خود را بر روی آن‌ها قرار می‌دهید. شما در حال حاضر در بالاترین زنجیره محصول قرار دارید.
هنگامی‌که شما کالایی را وارد می‌کنید و یا تولید خود را در خارج انجام می‌دهید، حاشیه سود شما بسیار بیشتر می‌شود. شما می‌توانید محصول را به قیمتی بسیار پایین ایجاد کنید و سپس آن را به‌صورت آنلاین به قیمت بسیار بالاتر بفروشید. همچنین شما تمام امور مربوط به حمل‌ونقل را خود در کنترل دارید. درحالی‌که کار شما بیشتر است، اما مزایای زیادی هم دارد. شما می‌توانید تمام چرخه را کنترل کنید و همیشه بدانید که چه اتفاقی برای محصول می‌افتد. همچنین، در این مرحله، می‌توانید از عمده‌فروشان و فروشندگان کالا استفاده کنید تا محصولات خود را به فروش برسانید.
هیچ ترسی در این مدل وجود ندارد. راه آسانی برای پایان دادن به قرارداد تولید وجود ندارد. شما محصولات خود را ساخته‌اید، آن‌ها را به کشور خود وارد کرده‌اید و در یک مکان ذخیره می‌کنید. همچنین باید یک فرایند برای نظارت و حفظ کنترل کیفیت ایجاد کنید. این قطعاً یک مدل پیشرفته لجستیک در کسب و کارهای اینترنتی و رشد کسب و کار است. تقریباً همیشه یک سرمایه‌گذاری نقدی بزرگ نیاز به یک پیش‌نیاز دارد، بنابراین در این روش شما باید یک برنامه مالی داشته باشید.
شما در کسب‌وکار اینترنتی خود از کدام نوع زنجیره تأمین استفاده می‌کنید؟ آیا درزمینهٔ لجستیک در کسب و کارهای اینترنتی به مشکلی برخورد کرده‌اید؟ لطفاً نظرات خود را با کاربران ایران مدیر به اشتراک بگذارید.
منبع:
